İsrail de dâhil olmak üzere çeşitli ülkelerdeki portallarda yayınlanan ve Siyonist ordunun performansını sorgulayan çeşitli analistlerin yorumlarını takip ediyorum; Gazze'ye yönelik 600 günden fazla süren yoğun hava ve kara bombardımanından sonra bile Netanyahu'nun Nazi Siyonist rejimi savaşın üç hedefinden hiçbirine ulaşamadı.

Bu analistlerin en sık sorduğu sorular ise “‘İsrail neden Hamas'ın işini henüz bitiremedi?”, “Bu neden oluyor?”, “Hamas neden cesaret sergiliyor ve yenilmez görünüyor?” Tüm bu sorular, Hamas'ın dirençli bir düşman olduğunu ve Filistin halkının topraklarında kalma ve kendilerini yok etmeye yemin etmiş olanlarla her şekilde yüzleşme kararlılığına sahip olduğunu takdir edemediklerini ortaya koymaktadır.

Altyapının tahrip edilmesine ve önde gelen direniş liderlerinin öldürülmesine rağmen İsrail Gazze'de zafer elde edemeyecek ve nefes almaya ve direnmeye devam eden ve Siyonist orduyu tekrar tekrar aynı bölgelere dönmeye zorlayan Hamas'ı yok edemeyecektir.

Buradan çıkarabileceğimiz ilk sonuç, Siyonist devletin “savaş makinesinin” sadece başarısız olmakla kalmayıp Gazze'de liderlerini zayıflatan, İsrail toplumunda bölünmelere ve askeri güçlerinde yorgunluğa neden olan bir yıpratma savaşına girdiğidir. Ayrıca binlerce asker psikiyatrik sorunlar ve çok sayıda intihar nedeniyle ordudan ihraç edildi. İsrail'in her muharebeyi kazanabileceğini ama yine de savaşı kaybedeceğini bilmesi gerekiyor.

Netanyahu'nun Gazze'deki arzusu, bölgedeki 2,1 milyon Filistinlinin mümkün olduğunca çoğunu bombalayarak ve aç bırakarak öldürmek. Batılı güçler soykırımı durdurmak ve uluslararası insancıl hukuka saygıyı garanti altına almak için retoriğin ötesinde herhangi bir girişimde bulunmadan bunu her gün yoğunlaştırılmış ve gözle görülür bir zalimlikle yapıyor.

Gazze'yi boşaltma planı, Donald Trump'ın faşist çıkışları karşısında bile her geçen gün başarısızlığa uğrarken, sürülen ve sahte vaatlerle ikna edilen yüz binlerce Filistinli, son ateşkesten bu yana, kendilerinden geriye hiçbir şey kalmamasına rağmen evlerine dönmeye devam ediyor.

Gazze'de 600 günü aşkın süredir devam eden savaşta İsrail, ABD'nin 19 yıl süren ve 966.000'den fazla Vietnamlının ölümüne neden olan Vietnam Savaşı'nda kullandığından kat kat daha fazla bir güç kullanmıştır. Vietnam'da ABD kilometre kare başına yaklaşık 15 ton patlayıcı atarken, “İsrail” 7 Ekim 2023'ten bu yana Gazze'de kilometre kare başına 275 ton patlayıcı atmıştır - bu rakam 18 kat daha fazladır!

Filistinlilerin kendi topraklarında kalma ve ölme kararlılığı ve hızla İsrail'in aleyhine dönen dünya kamuoyunun artan desteği, Filistin halkının özgürlüğüne ve kendi kaderini tayin hakkına kavuşmasını sağlayacak faktörlerdir. Bu desteğin merkez ve sağ gruplara bile nüfuz ettiğini ve solda da sağlam bir şekilde yerleştiğini unutmayın. Soykırıma yönelik meşru eleştirileri antisemitik olarak yaftalamak artık eskisi gibi işe yaramıyor. O gümüş kurşun çoktan ateşlendi.

İsrail, Filistin'i haritadan silmeye çalışarak tüm dünyayı Filistin'e çevirmiştir. On milyonlarca insan dünyanın dört bir yanındaki başkentlerin sokaklarında Filistin halkını desteklemek üzere harekete geçti. Gazze halkını kuşatmaya çalışmakla Siyonizm kendi kendini kuşatmıştır ve Yuval Noah Harari gibi Siyonist tarihçilerin Siyonizmin sonunu öngördüğü noktaya kadar ölümcül bir düşüş içinde görünmektedir.

İsrail'in Gazze Şeridi'ndeki Filistin halkına karşı yürüttüğü soykırım savaşı, uluslararası alanda yasaklanmış her türlü silah, mühimmat ve bombayı kullanması, Uluslararası İnsancıl Hukuk tarafından korunan okul ve hastaneleri ayrım gözetmeksizin bombalaması, başta Filistin direnişini yok etmek olmak üzere maksimalist hedeflerinin hiçbirine ulaşamamıştır ve ulaşamayacaktır.

İsrail'in övünebileceği tek başarı savaş suçları, soykırım, çocukların ve kadınların toplu katli, altyapının yok edilmesi ve Gazze Şeridi'nde yaşamın tüm yönlerinin ortadan kaldırılmasıdır. Bu arada Filistin halkı sabır, direnç, vatanseverlik, vatana bağlılık ve direnişlerine koşulsuz destek gibi olağanüstü görüntüler sergilemektedir.

Sayid Marcos Tenório; tarihçi, Uluslararası İlişkiler uzmanı, Brezilya-Filistin Enstitüsü'nün (Ibraspal) kurucusu ve başkan yardımcısıdır. “Palestina: Do Mito Da Terra Prometida À Terra Da Resistência” (Filistin: Vaat Edilmiş Topraklar Mitinden Direniş Topraklarına) kitabının yazarıdır.